ارزیابی عوامل موثر بر ایجاد پارک فناوری هوایی در استان البرز با استفاده از روش نقشه شناختی فازی

نتایج حاصل از این تحقیق به دو گروه تقسیم می شوند. در این تحقیق از یک سو به بررسی عوامل موثر بر پارک فناوری هوایی و از سوی دیگر به توسعه روش نقشه شناختی فازی برای استفاده از اعداد فازی پرداخته می شود. نتایج این تحقیق وجود سی و سه عامل تاثیر گذار در احداث پارک فناوری هوایی را بیان می کند و وزن نهایی تاثیر آنها بر احداث پارک در فصل چهارم توضیح داده شده است. لزوم توجه به عوامل ریشه ای و هدف قرار دادن عوامل معلولی در تصمیم گیری های حول این پارک در فصل چهارم به تفصیل بیان شده است، نکته قابل توجه این است که با داشتن نقشه شناختی موضوع تصمیم گیرندگان می توانند نحوه اثر تصمیم گیری در یک موضوع را به طور مستقیم و یا غیر مستقیم بر روی عوامل دیگر مشاهده نمایند، لذا این نقشه دید بسیار جامع ای به تصمیم گیرندگان این حوزه می دهد. سی و سه عامل اصلی تاثیر گذار که بعضا خود ادغامی از جند عامل می باشند باید به دقت مفاهیم آن بررسی شوند، به منظور بازکردن هر درک بهتر هرکدام از مفاهیم خوانندگان می توانند به جداول ادغام عوامل موجود در فصل چهارم و یا مرور ادبیات فصل دوم مراجعه نماینداز دیگر دستاورد های این تحقیق این است که، روابط بین این عوامل و نحوه تاثیر آنها بر ایجاد پارک با استفاده از نقشه شناختی فازی در سه دیدگاه مختلف بررسی و اولویت بندی شدند، این موضوع موجب شد که ابعاد مختلف مسئله روشن تر شده و نظرات خبرگان بیشتری حول موضوع جمع آوری شود. در این تحقیق برای اولین بار بحث وجود دیدگاه های مختلف در موضوع پارک های فناوری مطرح و سعی در بدست آوردن مدلی که شامل هر سه دیدگاه شود شد. استان البرز بواسطه داشتن مزیت نسبی در بسیاری از این عوامل مانند نزدیکی به مراکز سیاستگذاری، نزدیکی به مراکز دانشگاهی، وجود زمینه فعالیت های صنعتی مرتبط با موضوع پارک، داشتن دو فرودگاه، داشتن زیر ساخت های مناسب برق، آب و مخابرات، زمینه مناسبی برای احداث پارک فناوری هوایی ایجاد می نماید، لذا این تحقیق بر تصمیم، ایجاد کنندگان پارک مبنی ایجاد پارک فناوری هوایی در استان البرز صحه می گذارد. این تحقیق اولین مطالعه ای در حوزه مدیریت فناوری است که در فاز مدل سازی از روش نقشه شناختی فازی استفاده می کن از سوی دیگر برای اولین بار در متودولوژی fcm از اعداد فازی استفاده شد و این موضوع موجب انتقال بهتر مفاهیم کمی مورد نظر خبرگان به مدل و نتایج نهایی می شود.